عزاداری(قسمت چهارم)
7) حضرت زکریا علیه السّلام و گریه و مرثیه خوانی برای قتیل العبرات اباعبدالحسین علیه السّلام
حضرت زکریا علیه السّلام هرگاه اسامی رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی مرتضی و فاطمه زهرا و امام مجتبی علیهم السلام را می برد غمش برطرف می شد ولی هرگاه نام حسین بن علی علیه السلام را می برد گریه بر او عارض می شد. از خداوند علت آن را پرسید. خداوند او را از ماجرای سیدالشهداء علیه السلام آگاه کرد.
هنگامى كه حضرت زكريا اين جريان را شنيد مدت سه روز از مسجد خويشتن خارج نشد و در آن مدت اجازه ورود به احدى نداد. آنگاه مشغول گريه و زارى شد و براى امام حسين عليه السّلام مرثيه مي خواند و مي گفت:
إِلَهِي أَ تُفَجِّعُ خَيْرَ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِوَلَدِهِ- إِلَهِي أَ تُنْزِلُ بَلْوَى هَذِهِ الرَّزِيَّةِ بِفِنَائِهِ- إِلَهِي أَ تُلْبِسُ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ ثِيَابَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ- إِلَهِي أَ تُحِلُّ كُرْبَةَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ- بِسَاحَتِهِمَا
پروردگارا! آيا بهترين خلق خود (يعنى حضرت محمّد صلی الله علیه و آله)را دچار مصيبت فرزندش مي كنى؟ بار خدايا! آيا يك چنين بلائى را بر در خانه آن حضرت پياده خواهى كرد؟ پروردگارا! آيا لباس يك چنين مصيبتى را به على و زهراء (علیهما السّلام)مىپوشانى؟ بار خدايا! آيا چنين مصيبتى را نصيب آنان خواهى كرد؟
سپس دعاء كرد و گفت: پروردگارا! پسرى به من عطا كن كه در اين زمان پيرى چشم من به وى روشن شود. موقعى كه اين پسر را به من عطا كردى مرا شيفته محبت وى بگردان، سپس مرا دچار مصيبت او بكن همچنان كه حضرت محمّد صلی الله علیه و آله ، حبيب خود، را دچار مصيبت فرزند خواهى كرد!
آنگاه خداوند حضرت يحيى عليه السّلام را به زكريا علیه السّلام عطا كرد و او را دچار مصيبت وى نمود. 1
8) حضرت عیسی علیه السّلام و گریه در زمین کربلا و لعن قاتلان امام حسین علیه السّلام
حضرت عيسى عليه السّلام با حواريون در بيابانها گردش مي كردند. يك روز كه عبور آنان به كربلا افتاد با شيرى درنده مواجه شدند كه سر راه را گرفته بود. حضرت عيسى عليه السّلام نزد آن شير آمد و گفت: براى چه بر سر اين راه نشستهاى و نمي گذارى ما عبور كنيم؟ آن شير با زبان فصيح گفت: من نمي گذارم شما عبور كنيد تا اينكه يزيد را كه قاتل حسين عليه السّلام است لعنت نمائيد! حضرت عيسى عليه السّلام فرمود: اين حسين عليه السّلام كيست؟ گفت: سبط محمّد صلی الله علیه و آله است كه نبى اُمّى مي باشد و پسر على ولی عليه السّلام است. گفت: قاتل حسين عليه السّلام كيست؟ گفت: قاتل وى همان كسى است كه وحوش و مگس و درندگان او را مخصوصاً در روزهای عاشورا لعنت مي كنند. حضرت عيسى عليه السّلام دستهاى خود را بلند كرد و در حق يزيد لعنت و نفرين نمود و حواريون هم آمين گفتند. آنگاه آن شير از سر راه ايشان دور شد و به دنبال كار خود رفتند. 2
در روایتی دیگر آمده است آن حضرت همراه حواریون در عبور از کربلا گریستند.3
در کتاب ارمیای نبی در عهد عتیق از مجموعه عهدین جمله ای باقی مانده است که تأمل برانگیز است و با ظهور حضرت مهدی علیه السّلام بی گمان حقیقت مخفی نگاهداشته شده آن آشکار خواهد شد:
… زیرا خداوند یهوه صبایوت در زمین شمال نزد نهر فرات ذبحی دارد. 4
حزن و گریه معصومین بر امام حسین علیه السّلام
همه معصومین از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف بر مصیبت امام حسین علیه السلام گریسته اند. تا آنجا که دیدار روی آن حضرت یا شنیدن نام مبارکش یا هر آنچه یادآور مصائب آن حضرت بوده است سیلاب اشک از دیدگان مبارکشان جاری نموده است و از آن به عنوان بزرگترین مصیبت اهل بیت یاد کرده اند. در ادامه به چند نمونه از آنها اشاره می شود:
حضرت رسول صلی الله علیه و آله در روز ولادت امام حسین علیه السلام بعد از قرائت اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ آن حضرت فرزند را در دامنشان نهادند و گریستند. 5 یکی از گریه های رسول خدا زمانی بود که جبرئیل خاک سرخی را خدمت حضرت آورد و گفت: حسین علیه السّلام در این زمین به شهادت می رسد. اشرف مخلوقات گریه کرد. جبرئیل آن حضرت را تسلی داد و عرض کرد خداوند متعال به زودی بوسیله قائم شما اهل بیت انتقام او را خواهد گرفت. 6
روایات درباره گریه های رسول خدا صلی الله علیه و آله بر ظلمی که بر اهل بیت آن حضرت بعد از ایشان می شود و هر کدام به طریقی به شهادت می رسند فراوان است که ما در این سایت به تعدادی از آنها اشاره کرده ایم. در این خصوص می توانید مقاله “اشک های رسول خدا …” را نیز مطالعه بفرمائید.
در جایی دیگر ضمن روایتی طولانی از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند:
گويا او [امام حسین علیه السلام] و قتلگاه و مدفن او را در آن زمين مىبينم. گويا مىبينم زن و بچه وى را اسير و بر شتران سوار كرده و سر پسرم حسين را براى يزيد لعنة اللَّه عليه مي برند! به خدا قسم احدى نيست كه بر سر حسين نظر كند و خوشحال شود مگر اينكه خدا بين قلب و زبانش مخالفت مىنمايد و او را دچار عذاب دردناكى خواهد كرد.… در جایی دیگر آن حضرت دست راست خود را بر سر امام حسن و دست چپ خويش را بر سر امام حسين نهادند و فرمودند: پروردگارا! همانا محمّد عبد و رسول تو ست و اين دو نيكوترين عترت و بهترين اصل و ريشه و بافضيلتترين فرزندان من و آن كسى هستند كه من ايشان را در ميان امتم بجاى ميگذارم. جبرئيل به من خبر داده كه اين پسرم[امام حسن علیه السلام] به زهر کشته مىشود و دیگری شهید و به خون خويشتن غلطان خواهد شد! بار خدايا! اين شهادت را براى او مبارك بگردان! او را از سروران شهيدان قرار بده! پروردگارا! [اين عمل را] براى قاتل او و كسى كه وى را واگذار نمايد مبارك مگردان و او را دچار حرارت آتش خود نما و وى را در پائین ترين طبقات دوزخ خود محشور بدار! پس از آن مردم شروع به گريه و زارى نمودند. رسول خدا صلی الله علیه و آله به آنان فرمودند:
ای مردم! آيا براى او گريه مي كنيد و او را يارى نمىكنيد.
پروردگارا! تو سرپرست و يارىكننده او باش! سپس فرمودند:
اى قوم من! من دو چيز بزرگ را در ميان شما به امانت مي گذارم:
يكى کتاب الله[قرآن کریم] و ديگرى عترت و اصل و ريشه و ميوه دل و روح قلبم كه هرگز از يك ديگر جدا نمىشوند تا نزد حوض كوثر بر من وارد شوند. آگاه باشيد من در اين باره چيزى از شما نمىخواهم جز آنچه پروردگارم فرموده از شما بخواهم. من از شما مي خواهم كه موّدت8 قربی [اهل بیتم] را داشته باشيد!7 بر حذر باشيد از اينكه فردا[ى قيامت] در حالى مرا کنار حوض [کوثر] ملاقات نمائيد كه عترت مرا اذيت كرده باشيد و اهل بيت مرا كشته باشید و به آنها ظلم کرده باشید!… 9
پیشتر اشاره شد که روایات مربوط به عزاداری و گریستن خصوصاً گریه و عزاداری برای اباعبدالله الحسین علیه السّلام اختصاص به کتب شیعه ندارد و در کتب سنی هم فراوان یافته می شود. ما به برخی از این روایات موجود در کتب سنی اشاره کردیم. یکی از دلایلی که ما اسناد سنی را ارائه می دهیم اینست که معمولاً علمای سنی این اسناد را از نظر مردمان پنهان می دارند و با مغلطه به شیعه در این مورد ایراد می گیرند. در این جا به نقل ماجرایی می پردازیم از زبان ام سلمه همسر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که هم در کتب شیعه و هم کتب سنی از جمله مسند احمد بن حنبل ،صوائق المحرقه، مشکاة المصابیح، صحیح(سنن) ترمذی و … آمده است:
ام سلمه نقل کرده است پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله در زمان حیات خود خاك سرخ رنگي به من دادند و فرمودند اين خاك از سرزميني است كه حسين در آنجا كشته مي‌شود. هرگاه اين خاك به خون مبدل گرديد بدان كه حسين علیه السلام به قتل رسيده است. در بعدازظهر دهم محرم من خواب بودم و در خواب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را آشفته و خاک آلود دیدم در حالیکه شیشه ای پر از خون در دست داشتند و فرمودند: این خون حسین و اصحاب حسین علیه السّلام است که من امروز از صبح تا کنون مشغول جمع آوری آن بودم. از خواب برخاستم و با عجله سراغ شیشه ای رفتم که محتوی خاک کربلا بود و آن را پر از خون یافتم و گریستم و اهل خود را صدا کردم و همه با هم به عزاداری برای حسین علیه السّلام پرداختیم.
………………………………………………..
پاورقی:
1- بحار الأنوار ج44ص 223
2- بحار الأنوار ج44 ص 244
3- بحارالانوار، ج 44، ص 253
4- ارمیا، فصل 46 شماره 10
5- بحار الانوار، ج 43 ص 238؛ ج 18 ص 125؛ ج 44 ص 250 و 251
6- بحارالانوار ج 36 ص 349؛ الدعوة الحسینیة ص 96؛ از کفایة الطالب کنجی و ذخائر العقبی ص 147
7- آیه 23 سوره شوری(42)
8- مودّت از ریشه وُدّ است. ذیل این کلمه در ترجمه مفردات می خوانیم:
وُدّ با ضمه حرف اول محبت به چيزيست، و آرزو داشتن نسبت به آن و يا هر دو معنى در اين واژه بكار ميرود زيرا تمنى كه آرزو داشتن و دريافت چيزى نمودن است يا متضمن و در بر گيرنده معنى دوستى است (زيرا دوستى از سه مرحله نياز، شناخت و سپس عشق و محبت) ميگذرد. و معنى خواستن و تمايل شديد رسيدن و بدست آوردن چيزيست كه دوستش دارند.
9- بحار الأنوار ج44 ص 248