غدیر از خلقت تا ابدیت (قسمت سوم)

حضرت محمّد صلی الله علیه و آله – آخرین پیامبر آسمانی و کاملترین مخلوق خدا- فرمودند که خداوند برای تمامی پیامبران الهی جانشینانی برگزید تا حافظ کلام خدا و هادی مردمان به سوی رستگاری ابدی باشند، لیکن انسانها وفادار به عهد نبودند. پیامبر خدا تاکید فرمود که او نیز به فرمان خدا و بر سنت پیامبران پیشین با مردمان در مورد علی بن ابیطالب علیه السلام به عنوان جانشین و برگزیده خداوند عهد می بندد. حضرت محمّد صلی الله علیه و آله پیش بینی کردند که اکثریت مردمان، به این عهد وفا نخواهند کرد و آنگاه کلام خدا را تلاوت فرمودند:

… فمن نکث فانما ینکث علی نفسه و من اوفی بما عاهد علیه الله فسیوتیه اجرا عظیما

…هرکس که پیمان را بشکند به ضرر خود عمل کرده است و هر کس به عهد خداوند وفادار بماند به زودی اجر عظیمی به او عطا خواهد شد. (34)   (35)

شایان تذکر است که این اعلان وصایت حضرت علی علیه السلام توسط حضرت محمد صلی الله علیه و آله بارها در طول زمان حیات ایشان به مردم صورت گرفت من جمله در واقعه مشهور به یوم الدار که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به فرمان خداوند در دعوتی خصوصی به خاندان و عشیره خویش حضرت علی علیه السلام را به عنوان وصی و خلیفه خویش معرفی نمودند:

و انذر عشیرتک الاقربین

و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن (سوره شعرا (26) آیه 214  )

در تفاسیر ذیل این آیه آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در برابر خویشاوندان نزدیک خود که از بزرگان قوم قریش بودند خطاب به حضرت علی علیه السلام فرمود: “یا علی تو وصی، وزیر و جانشین(خلیفه) من می باشی” و اطاعت آن حضرت را بر همگان واجب فرمود. لازم به تذکر است که اسناد مشهور سنی نیز این امر را تأیید می کنند.(منابع شیعی:تفسیر برهان، ج 4 ص 186- 188،  بحار الانوار ط جديد ج 18 و…منابع سنی: تاريخ طبرى(ط مصر سال 1357)ج 2 ص 62-63؛ كتاب كامل، ابن اثير ج 2 ص 24؛ جمع الجوامع، سيوطى ج 6ص 392 و …)

 “غدیر” نام برکه ای است که محمد صلی الله علیه و آله – آن مهربانترین مرد تاریخ و مطیع ترین بنده خداوند- آنجا در برابر بالغ بر ۱۰۰ هزار مسلمان، به فرمان خدا دست علی بن ابیطالب را بالا برد و او و فرزندان معصوم خویش از صلب علی علیه السلام را رسماً به عنوان جانشینان خود که  تا ابدیت برگزیدگان خداوند می باشند، معرفی نمود. این است که آن واقعه سرنوشت ساز، “غدیر” نامیده شد.

صحنه ی غدیر درحالی که شبیه صحنه ی ابلاغ وصایت دیگر انبیاء به اوصیای ایشان همانگونه که پیشتر نقل کردیم  بود اما عظمت و جزئیاتی منحصر به فرد داشت.

بعد از خطبه ی پیامبر در روز غدیر، مردی بسیار خوش سیما و خوش بو مشاهده شد که می گفت، هرگز روزی با این عظمت ندیده بود، و اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله چنان محکم درباره ی پسر عمویش تاکید کرده بود و عهد گرفته بود که فقط کافر به خدا و پیامبر می توانست آن عهد را بشکند؛ آنگاه آن مرد گفت: وای بر هر که این عهد را بشکند. عمر بن خطاب از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: آیا کلام آن مرد را شنیدی؟ پیامبر از او پرسید:  آیا او را شناختی؟ عمر گفت: نه! پیامبر فرمود او روح الامین بود. (فرشته ی خدا که تمامی انبیا و اوصیای پیشین را شاهد بود آنروز به صورت مردی خوش سیما و خوش بو ظاهر شده بود.) آنگاه پیامبر خطاب به عمر فرمود تا مبادا عهد وصایت را بشکند چرا که اگر عهد را بشکند، لعنت خدا، ملائک و مومنان بر او خواهد بود. (36)

آری لعنت خدا، ملائک و انسانها بر تمامی آنان که از ابتدای خلقت تا ابدیت، عهد وصایت اوصیای انبیا علیهم السلام را شکسته اند و خواهند شکست. (37)

واقعه ی غدیر که تثبیت عمومی ولایت محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله در برابر آخرین امت است واقعه ای است بس عظیم که به نظر می رسد انبیای پیشین با نام به آن اشاره کرده بودند.

دکتر توماس مک الوین Dr Thomas McElwain یک دانشمند زبان شناس آمریکایی در سلسله درسهایی تحت عنوان اعتقادات شیعی در کتاب مقدس می گوید که واژه ی عبری ghadeer در متن عبری کتاب مقدس معادل واژه جدار، دیوار یا حصار بکار رفته است. لیکن به نظر وی این واژه در برخی موارد اشاره ی سمبلیک به واقعه ی غدیر در اسلام دارد. وی به چند مورد اشاره می کند که ما در اینجا به عنوان نمونه به ذکر یک مورد بسنده می کنیم. در فصل 58 کتاب اشعیای نبی که بنا بر متن عبری، آن پیامبر تا قبل از عبارت هفتم مردم را مخاطب قرار داده و از ضمیر جمع ‘شما’ استفاده کرده بود در  عبارات 7 تا 12 از ضمیر مفرد عبری ‘تو’ استفاده می کند و برخی از خصوصیات حضرت علی علیه السلام که مظهر غدیر است را بیان می کند، نهایتا در عبارت 12 به مشتقی عبری از واژه ی غدیر به معنای سازنده ی غدیر اشاره می کند.

شایان تذکر است که برخی از ترجمه های کتاب عهدین یا به اصطلاح کتاب مقدس با متون عبری تفاوتهایی دارند، این تفاوتها در ترجمه های فارسی حتی بیشتر به چشم می خورد. در این مورد خاص فقط یکی از موارد اختلاف رعایت نشدن  جمع یا مفرد بودن ضمیرها می باشد.

ترجمه ای نزدیکتر به متن عبری عبارات 11 و 12 کتاب اشعیای نبی چنین می شود:

11 خداوند تو را پیوسته هدایت خواهد کرد و نفس تو را در خشک گاهها اغنا خواهد کرد و تو را قوی خواهد ساخت و تو مثل باغی خواهی بود که آب فراوان دارد، و مثل چشمه‌ای که هیچ‌وقت خشک نخواهد شد.

 12 و آنان که از تو خواهند بود مکان های ویران قدیمی را خواهند ساخت. تو بنیاد نسلهای بسیاری را خواهی برافراشت. و تو به عنوان سازنده ی غدیر و باز سازنده ی سُبُلِ آرامش خوانده خواهی شد.

عبارت 12 عبری با نویسه گردانی الفبای انگلیسی به قرار زیر است:

58:12 VBNV MMK ChUrBVTh ‘yVLM MVSDY DVUr-VDVUr ThQVMM VQUr’a LK GDUr PhUrTSh MShBB NThYBVTh LShBTh.

اگر مقصد بشریت به سوی ابدیت است، سزاوار است که بشریت مسیر به سوی ابدیت را بیابد. از آنجایی که ابدیت، برای انسان پدیده ای است ناشناخته، بشر می بایست به دنبال کسی که دانش خدادادی دارد، کسی که خدا راه را به او نمایانده ، به سوی ابدیت حرکت کند.

 جانشینان تمامی پیامبران پیشین اطاعت نشدند و در نتیجه کلام خدا تحریف شد. مسیر حقیقی به سوی ابدیت در پس ابرهای سیاه تحریف، ناپدید گشت. هر چند مسیرهای ساختگی به بشریت معرفی کرده اند، لیکن مسیر واقعی به سوی ابدیت را تنها خدا و برگزیدگان خدا دانند و بس. پس از هر پیامبری ، پیامبری دیگر آمد و او تلاش کرد تا تحریفاتی را که امت پیامبر پیشین -در اثر پیروی نکردن از پیامبر و جانشینان او- در کلام خدا ایجاد کرده بودند، تصحیح نماید. لیکن محمد صلی الله علیه و آله آخرین و کامل ترین پیامبر خدا بود و پس از او هیچ پیامبری نخواهد آمد. در نتیجه، مسئولیت اوصیای محمد صلی الله علیه و آله، بس عظیم تر بود.

علی علیه السلام می بایست وارث علم تمامی پیامبران پیشین باشد؛ علی علیه السلام می بایست بنده کامل و معصوم خدا باشد؛ علی علیه السلام ولی برگزیده خدا بود، و همچنین 11 فرزند پیامبر از صلب علی علیه السلام .خداوند پس از آخرین پیامبرش ۱۲ جانشین برگزید که انسانها تا ابدیت بدون راهبر الهی و امام معصوم تنها نمانند.

آن روز در کنار برکه غدیر محمد صلی الله علیه و آله طی سخنانی فراموش نشدنی ۱۲ جانشین پس از خویش یعنی علی و فرزندان معصومش علیهم السلام را به مردم معرفی کرد و این بار اگر علی علیه السلام و فرزندانش اطاعت نمی شدند، کلام خدا تا آخرالزمان تحریف شده می ماند، زیرا محمد صلی الله علیه و آله خاتم پیامبران بود، و اوصیای او خاتم اوصیا.

همانگونه که محمد صلی الله علیه و آله سلم پیش بینی کرده بودند تاریخ تکرار شد و گروهی نالایق به جای برگزیدگان خدا خود را به عنوان جانشینان و خلفای پیامبر بر مردم تحمیل کردند و با اینکه پیامبر بارها فرموده بودند که لقب “امیر المؤمنین” به فرمان خدا تنها برای علی بن ابیطالب علیهما السلام جایز است بسیاری خود را با این لقب خواندند و غاصبانه و ظالمانه بر مردم حکومت کردند؛ شایان تذکر است که سید بن طاووس در کتاب “الیقین فی الامرة مولانا امیرالمؤمنین” بالغ بر صد و سی حدیث از کتاب های اهل تسنن نقل می کنند که در آنها صراحتاً تأکید شده است که لقب “امیر المؤمنین” به فرمان خداوند فقط و فقط برای علی بن ابیطالب علیهما السلام بوده است. علاوه بر این تاریخ گواهی می دهد که برخی از خویشان پیامبر نیز من جمله عایشه که پیشتر ذکر شد دنیا طلبانه علیه برگزیدگان خداوند شوریدند.

گویی ماجراهای پیشین و امت آنان بود که دوباره بر صفحه تاریخ به تصویر کشیده می شد.

آه! چه زود فراموش کردند سفارشات حضرت محمد صلی الله علیه و آله را!

ادامه دارد…